Weer op wijnpad deel 1:

Want zondag 13 juni was het zover: gevaccineerd en met negatieve PCR-test op zak, na elf maanden eindelijk weer op wijnpad….

Eerste visite is maandagochtend bij de even joviale als bloedserieuze familie Fleuriet in Menetou-Ratel , een wijngehucht op acht kilometer van Sancerre zelf.

Zoon Mathieu (1982)  die ook de wijnen maakt, leidt ons eerst rond door de smetteloze cuverie en kelder met kleine houten vaten, foeders, cementen cuves en amfora’s alvorens we oogst 2020 (nog op vat) gaan proeven. Vroege oogst, op 31 augustus al begonnen. Alle wijnen krijgen alleen vlak voor botteling 30 mg sulfiet, daarvoor niets… Uiteraard uitsluitend natuurlijke, druifeigen gisten. Fijn jaar 2020, iets minder rijk dan 2019 wellicht, iets hogere zuurgraad. Ook de rode Menetou bevalt zeer. Dan proeven we nog dezelfde serie op fles van 2019. Mooi coherent gamma, blij mee! Een ervaringsdeskundige Vinoblesse-klant vergeleek het al met dat van Cotat….

We rijden in twee uur door naar Chablis waar we eerst even landen bij Mme Pico (moeder Thomas), we logeren straks in haar ruime, rustige chambre d’hôtes (Faubourg-Saint_Pierre) midden in Chablis. Net als in 2018, 2019, 2020: bloedheet in Chablis. Dan lopend (300 m) naar onze Vincent Dauvissat, die door dochter Étiennette, alweer vijf jaar fulltime aan domein verbonden, uit de wijngaard (Les Clos) moet worden gehaald. Vincent ziet er blakend gezond en energiek uit, zelfverzekerd ook, dat hebben we in de 35 jaar dat we elkaar kennen wel eens anders gezien. Zelfs de rampzalige nachtvorstschade van begin april (90% oogst 2021 bij voorbaat verloren) doet hem alleen de schouders ophalen. Ook hier vroeg geoogste, fijne, evenwichtige, expressieve 2020’s van het vat: petit chablis; chablis; 1er cu Sechets; Vaillons; Montée de Tonnerre; Forest (formidabel!); GC Les Preuses (bizar mooi) en GC Les Clos. En dan nog eens hetzelfde rijtje 2019 op fles….

Subliem eten bij Au fil du Zinc waar nieuwe (Baskische) kok en sommelier, beide afkomstig van Le Bristol, Paris de toch ook mooie Japanse keuken van voorheen doen vergeten

De volgende ochtend naar cultheld Thomas Pico in Courgis die volgens velen inmiddels bij de smalle, absolute top van Chablis hoort. Hij is net 40 geworden, toen we met hem in 2008 begonnen (eerste oogst 2006)  dus echt nog een broekie van 27…  Hij heeft de ook 90% nachtvorstschade 2021 (na die van 2016, 2017) van april nog niet helemaal verteerd. Wel al besloten wijnen uit 2019 daarom een nog langere opvoeding te geven: basischablis Vent d’Anges 2019, komt eerst maart 2022 op de markt.

Bij Thomas lopen de te proeven (ongebottelde) jaargangen altijd door elkaar: Butteaux en Beauregard zijn van 2018, de gewone chablis, Vaillons en Côte de Juan 2019. Hij onderstreept nog eens zijn bewondering voor de wijnen van Ganevat en hekelt tegelijk de imitaties van nieuwe Juradomeinen, die hun natuurwijnen vol mankementen en elementaire wijnfouten voor hoge prijzen weten te slijten, waar dus kennelijk weinig deskundige liefhebbers voor zijn ook….

En ’s middags zijn we alweer in de ‘echte’ Bourgogne: in Vosne-Romanée bij de Vigootjes, het is nog warmer nog broeieriger inmiddels. We proeven aan de keukentafel, Fabrice tapt steeds in de kelder wat van verschillende 2020’s af in karafje. Kleine oogst hier door de ongekende hitte van augustus. De wijnen zijn heel rijk, fractie minder fris dan in ook al warm 2019 (fantastisch hier!), je proeft dat de druiven bijna verschrompeld zijn binnen gehaald, ook al was het ‘pas’ eind augustus. De ‘hele druif-vinificatie’, toegepast sinds 2016 zorgt gelukkig voor voldoende fraîcheur en diepte. Maar één gevrey dit jaar: Aux Etelois, de ander, Les Crais was te rijp en is voor goed geld in bulk verkocht. Helaas ook hier veel nachtvorstschade in 2021

Snel door naar Ludivine Ambroise in Prémeaux. Kleine oogst voor wit in 2019, weinig rood in 2020, we zullen na terugkomst snel onze reserveringen moeten doen…. Thuis al geproefd: de leuke bourgogne aligoté van 50+ stokken, open sappig, makkelijk en voor een habbekrats. Een rondje langs een tiental wijnen uit de langgerekte (van 22 augustus-22 september) en door Covid gecompliceerde oogst 2020, wit beter, harmonieuzer dan rood. Witte hautes-côtes met het jaar beter. Droef nieuws: oom Alain (1955), broer van onze Bertrand met wie we we in beginjaren (1989-1995) ook vaak contact hadden, is onlangs overleden.

We eindigen de lange proefdag bij Jacques Carillon In Puligny-Montrachet waar we eerst de gulle, geconcentreerde wijnen uit 2019 op fles proeven, dan 2020 (oogst startte al 23 augustus) van het vat, volgens Jacques ergens tussen 2018 en 2017 te situeren, om uiteindelijk pas tegen achten op onze vaste, rustige, ’s nachts koele Bourgogne-stek in Nantoux te belanden.

De volgende ochtend vroeg beginnen we in de nieuwe kelder van Frederique Rossignol, niet meer in Volnay zelf gelegen, maar aan de ‘andere kant’ van de weg Beaune-Puligny. Zoon Valentin, even bescheiden als pienter en deskundig doet de proeverij. Weer zo’n jonkie die met steun van papa ook zijn eigen eigentijdse  ideeën  mag inbrengen. Een wijn ‘sans soufre’, meer ‘hele druif-vinificatie’. Hier fenomenale rouges in 2019. Zowel de Bourgogne Pinot Noir Maison Dieux als de Volnay Clos de la Cave kunnen we van harte aanbevelen.  Ook rood 2020 is hier uitstekend en evenwichtig, zij durfden het wel aan om pas in september te oogsten. Vrucht van het al jaren biodynamisch (Demeter) werken?

Op naar oude, wijze Pierre Fenals van En Belles Lies, zijn natuurbourgognes beginnen eindelijk erkenning te krijgen. En terecht…! Alle 2019 (nog niet eerder geproefd ) hier, door vertraagde (Covid…) werkzaamheden aan kelder, verlaat op fles. Fijne serie: van aligoté tot aan grandioze, delicate corton-charlemagne (mooiste wijn van de reis?) voor wit, en van hautes-côtes (cursus pinot-noir) tot aan maranges 1er cru voor rood.

Na flukse lunch op bloedheet plein van Meursault zou om 14.00 de vatendans bij Jean-François en Sophie Germain in Meursault beginnen. Voor de zekerheid belt  Tjitske  J-F om te zeggen dat we waarschijnlijk iets later zijn. Na twee keer bellen neemt hij aan: papa Henri met wie wij in 1986 begonnen, is net een uur geleden, op drieëntachtig jarige leeftijd overleden. Ach… Perplex…. Stamelende condoleance en bon courage, meer komt er niet uit. Jeetje Henri Germain, onze eerste ontdekking in de Bourgogne: 1986… Lieve, stille man, precies, bescheiden. Net als zijn wijnen, tijd nodig hebbend om ze op merites en ongeëvenaard potentieel  te schatten. Anno 2021 zijn ze, sinds 2002 door Jean-Francois gemaakt,  gewilder dan ooit. Met name in Amsterdam: helemaal hot….

Dus eerder dan gepland alvast door naar de Jura, waar we nu een fijn adres In Vincelles, 3 km van Rotalier hebben gevonden voor het marathonbezoek aan Jean-François Ganevat dat voor de volgende dag op het programa staat. Een apart verslag waard….  Komt in de volgende nieuwsbrief. Bovendien waren we met 50 wijnen nog lang niet uitgeproefd, laatste dag reis wordt omgegooid: op de terugweg er nog een keer langs om wit 2018 en 2020 van eigen domein te proeven.

Vrijdagochtend vroeg verder zuidwaarts, richting Lyon, en niet lang nadat we de drukte en vieze rookpluimen daar achter hebben gelaten, doemen de radicaal steile hellingen van Côte-Rôtie al op. Wij gaan natuurlijk naar de familie Clusel-Roch met wie we sinds 1989 al samenwerken.

Net als dat aan Laurent Combier eind zelfde middag, Ferme Saint-Martin, tijdens onze rustdagen in de overweldigend geurige Dentelles de  Montmirail bij le Mont Ventoux. En natuurlijk het verslag van komende bezoeken in de Languedoc bij Pech Redon, Dom&Terre, Les Vignes Oubliées, Florian Busch, Agrunelles en Malavieille.