In 2007 gespot: Domaine Valambelle, toen net in officiele conversie naar bio, in de AOP Faugères, de enige van de Languedoc met louter leisteenbodem. Geeft elegantie, zachte, gelaagde tannines en aroma’s van rozen en iets van ijzer. We gingen gelijk langs bij familie (pa, ma en zoon) Abbal, sinds jaar en dag natuurlijk werkend. We kregen er geen spijt van. De Abbals ook niet.
Een klassiek Frans Domein in de beste zin des woords. Hele familie Abbal doet mee, en dat al generaties lang. Ook het klassieke proeflokaaltje met bar ontbreekt niet op de wijnboerderij, Avenue de la Gare in Laurens. Alles gaat nog zorgvuldig en met liefde. Om te beginnen in de wijngaarden die worden geploegd, onkruid mag, kunstmest en chemische bestrijdingsmiddelen zijn al lang gebannen. De leisteenhellingen, waar Faugères (a.o.c. al sinds 1982) zo prat op gaat, verdienen ook extra aandacht om te veel stress hydrique (watertekort) te voorkomen. Kort snoeien en zorgen dat de planten diep wortelen is het devies. Er wordt nog met de hand geplukt, kostbaar en intensief voor 25 ha, maar lonend… in de kwaliteit van de druiven. En wijn.
In de kelder ging het nog iets te conventioneel, er werd te veel naar de (per definitie nooit risico nemende) oenoloog geluisterd… Daar is langzaam maar zeker verandering in gekomen. Speciaal voor ons brachten ze in ieder geval de 2007 (eerste jaar) en 2008 indertijd zonder enige toevoeging (behalve nodige sulfiet) en ongefilterd op fles. Dit experiment beviel, en is de standaard geworden. Vanaf 2017 een nieuwe jonge oenoloog, met open, meer vrije ideeen. Zo komen we verder… En zijn we inmiddels verder… de Millepeyres 2017, opvolger van de alom bejubelde (De Volkskrant, Perswijn), is de meest verfijnde tot nu toe.