Secret escape: Terrasses du Larzac

Sommige wijnreisjes doen we gewoon voor de lol en l’éducation permanente. Zo waren we half oktober een lang weekend in de Languedoc (natuurlijk gelogeerd in favoriete Auberge du Cèdre), na uitnodiging van Jean-Baptiste Granier (Les Vignes Oubliées) voor de grote overzichtsproeverij La Soulenque van de AOC Terrasses du Larzac die zijn vijfjarig bestaan vierde. Nu zijn we daar al zo’n vijfentwintig jaar kind aan huis (denk aan Alain Chabanon in 1994, Mas Cal Demoura, Mas Jullien, La Jasse Castel, Mas Conscience, Cave de Saint-Félix, Malavieille, Réserve d’O, Mas des Agrunelles, Les Vignes Oubliées) maar zijn zelden in de gelegenheid om een en ander vergelijkend te proeven. Terwijl het er wemelt van goede en nieuwe (dertig, de afgelopen vijf jaar!) producenten.

Op de proeverij in de kelder en zaaltjes van het in stijl gerestaureerde 12^e-eeuwse Château de Jonquières (in Jonquières ) blijkt dat menigeen maar al te graag (weer) met ons wil werken. Helaas(?): we hebben al zo’n enorme Languedoccollectie en meer domeinen, hoe goed ook (Olvier Geantet, Clos MaÏa bv), kunnen wij niet behappen, het zou ten koste gaan van de andere. Ook zijn duurdere (boven 15 euro) wijnen uit de Languedoc de laatste jaren zelfs voor ons steeds lastiger te verkopen. Maar: wel een reuze leerzame en leuke proeverij (we gingen zondag en maandag) met wijnen (ook witte, al hebben die (nog) niet de AOC Terassses du Larzac) van een vijftigtal producenten. De grootste speler ontbreekt: Gérard Bertrand en zijn Château La Savageonne (57ha) jammer we hadden graag het verschil met onze Vignes Oubliées geproefd. Wel van de partij boegbeeld Olivier Jullien, we werkten met de wijnen van papa Jean-Pierre (Marc plukte bij ze in 1998), hij is ook mede-oprichter van Les Vignes Oubliées en boezemvriend van Christophe Bousquet (Pech Redon). Olivier heeft nu meeste wijngaarden in de hoogte bij Saint-Privat, ‘thuis’ in Jonquières vrijwel alleen nog maar percelen hittebestendige laatrijpers mourvèdre en carignan, het wordt er te warm..

Natuurlijk komen we ook nu ami Jean-Philippe Granier tegen, de technisch directeur van de (hele) Languedoc en druk, druk als altijd laverend gesticulerend tussen glas, mobiele telefoon en iedereen die hem aanklampt. Verder onder meer fijn weerzien en proeven bij Pascale Rivière (La Jasse Castel) en Marie Chauffray (Réserve d’O).

Hoe, wat, waarom van Terrasses du Larzac

Samengevat: een mozaïek aan terroir rond 32 gemeentes, o.a. Saint-Saturnin, Aniane, Montpeyroux, Jonquières, Lac de Salagou, Saint-Jean de la Blaquière, Argelliers, Saint-Privat, Puéchabon, Saint-Jean de Fos. Alle (rode) streekdruiven doen het goed: grenache, syrah, carignan, mourvèdre en cinsault. Zo’n honderd individuele producenten (waarvan driekwart biologisch of biodynamisch werkt!) en vier coöperaties. Strikte maar als altijd in de Languedoc tamelijk ingewikkelde regelgeving qua toegestane druivensoorten in de wijnen. In het kort: syrah, grenache, mourvèdre, en in iets minder mate carignan in de hoofdrol, waarbij een assemblage van tenminste twee verplicht is, en een met niet meer dan 75% mag domineren, om karikaturale cépage-wijnen te vermijden . Rendement maximaal 45 hl/ha, minimale natuurlijk alcoholpercentage 12.5%, stokken minstens 5 jaar oud. Voor witte AOC bestaat nog geen overeenstemming. Moet/mag er bijvoorbeeld chenin in, streekvreemd, maar in de jaren 1970-1990 alom aangeplant omwille van zijn zuren?

Het type bodem kan behoorlijk verschillen. Rond het Lac du Salagou vind je de ‘ruffes’, rode compacte klei met veel ijzer, hellingen met grote (zwerf)keien in Puechabon, leisteen op kalk in de hoogte (400m) bij Saint-Privat, terrassen boven Lodève, wat lagere kalkrijke stukken tussen de olijfbomen rond Aniane (Mas de Daumas, Grange des Pères), de rossige zanderige kalk/klei bij Jonquières en Saint-Saturnin. Overeenkomst: verzengende zomerdagen, opmerkelijk frisse nachten met koude wind uit Cevennen in de rug, het is precies daar waar de warmte van de Midi en kou van de Cevennen elkaar ontmoeten… Kenmerkend voor (goede) Larzac-wijnen is dan ook de warme (kruidig, specerijen) fraîcheur in de finale, waar wijnen uit de Pic Saint-Loup bijvoorbeeld eerder een aromatisch vegetale (dennen, varens) frisheid vertonen.