Domaine U Stiliccionu

Liefde op eerste gezicht: wat een parfum…: maquis, rode pepers, bosbessen, mirte…, qua mondgevoel de élégance, finesse van een hoge rode bourgogne. Contact per mail en telefoon verliep en verloopt uitermate moeizaam, Sébastien blijkt een eigenheimer die nauwelijks wil (kan) communiceren: elf jaar na dato, oktober 2022 staan we voor zijn deur, jaren mee bezig geweest om een afspraak te maken met Le virtuose du sciaccarellu, zoals Revue du Vin de France hem nu (2 sterren) noemt.

Een druk, eigenwijs, zelfingenomen baasje. We moeten eerst zijn kelder in wording zien, zijn grote project, maar nu nog niet meer dan twee (eigenhandig) uitgegraven kuilen, waarin we gelijk mooi de bodem en onderlaag van graniet kunnen zien. Niet zomaar graniet, non, (gesubsidieerd) geologisch onderzoek van de universiteit Bastia heeft aan het licht gebracht dat het hier om een bijzondere variant gaat: doleriet…., hetgeen, toegegeven, het geheim achter zijn unieke wijnen kan zijn.

We maken een rondje door de (gecertificeerd) biologisch-dynamisch bewerkte – hij past ook fytotherapie toe – wijngaarden, in tegenstelling tot (verre) buur Abbatucci (waar we eerder die dag waren) die op snoeien ‘en gobelet’ overstapt, opteert Poly voor het Italiaanse pergola-systeem om druiven tegen zonnebrand te beschermen en wuift de keuze van Abbatucci weg. Kift tussen die twee, dat hadden we al door.

Terug aan tafel voor het huis komt eerst nog een omstandig verhaal over hoe hij zijn wijn wil verdelen: hij maakt maar 15.000 flessen/jaar en nu de vraag zo groot is verkoopt hij alleen en petit lots, in kleine porties en dan verspreid over de jaren, zo heeft hij van de exquise, energieke cuvée Antica 2018 deel verkocht, maar de rest bewaart hij, en ook wij kunnen niets bestellen, zelfs niet reserveren…, verder staat er een prestigewijn in de steigers, vraagprijs 130 euro, zowel voor particulier als importeur. Betekent dat je de wijn straks voor zo’n 250 euro in Parijs op de kop kan tikken. We proeven uiteindelijk maar een paar wijnen voordat we in de invallende duisternis naar Ajaccio terugkronkelen. Waanzinnig mooie wijnen, dat wel… En nu weer (bijna) twee jaar later, is het zover: de eerste bestelling is onderweg naar de haven van Marseille. Blij mee, trots op.

Sébastien Poly, Le virtuose du sciaccarellu

La Revue du Vin de France, Guide Vert 2024: twee sterren **

La famille Casabianca occupe historiquement les terres de ce domaine corse. Dans les années 1960, le chef cantonnier François Casabianca, amateur de vin, plante quelques hectares de cépages corses et produit tout juste quelques cols. Les vins sont vendus et consommés localement, notamment par des clients de passage lorsqu’il fonde une table d’hôtes à sa retraite. Son petit-fils Sébastien hérite de 4,5 hectares de vignes, d’oliviers et de ruches lorsqu’il reprend le domaine en 2006. Il étudie la viticulture et se forme auprès de son grand-père. Seul au domaine, il négocie bien ses premiers millésimes. Ses productions se vendent correctement au bord des routes, et Sébastien Casabianca ne tarde pas à se constituer un réseau de distributeurs dans le Sud de la France. En 2007, il agrandit son domaine de 3 hectares, sur lequel il plante les cépages niellucciu et vermentino.

Guide Vert **

Sébastien Poly a repris en 2006 ce petit domaine familial au patrimoine de vieilles vignes plantées dans les années 1960 dans la vallée granitique et argileuse du Taravo, au sud de l’appellation Ajaccio. Il cultive son vignoble en biodynamie, vinifie sans levurage et quasiment sans sulfites. Ainsi peu protégés, ses vins profitent d’un terroir magique pour exprimer toute la finesse et l’élégance des cépages historiques de Corse et vous offrir, après quelques années de bouteille, le profil le plus abouti.

Les vins : Emy-Lidia est un vermentino 2020 clairement réussi : mûr, sans boisé, solaire, gracieux, nourrissant, aux saveurs d’amandes amères. Les rouges montrent un travail d’équilibriste, parfois pas facile ! Nos préférés sont Antica, si fin, exprimant l’essence de roses, le minéral délicat apporté par son sol granitique, très griotte. A Vinoteca Carcaghjolo est lui aussi peu extrait, il joue sur la finesse et évolue rapidement dans le verre. Il mériterait d’être protégé pour assurer sa longévité. Kalliste 2018 impressionne, nous saluons la pureté de ce duo de vieilles vignes de sciaccarellu et niellucciu, ses notes d’oranges sanguines, son aspect fuselé et cette aptitude évidente à traverser le temps.

Encépagement et vignoble

Nombre de bouteilles par an : 20000
Surface plantée : 7 hectares (Rouge : 4, Blanc : 2)
Mode de vendange : Manuelle
Âge moyen des vignes : 50
Achat de raisin : Non
Cépages rouges : Sciaccarellu (90%), Carcaghjolu neru (5%), Divers noir (5%)
Cépages blancs : Vermentino (100%)