Gino Pedrotti

Opa Giuseppe verhuist in 1912 Van Brusino, net aan de oostkant van de valle dei Laghi, naar Pietramurata dat aan het Lago di Cavedine ligt. Het gebied staat bekend om zijn milde klimaat waar het goed toeven is. Ook druiven bevinden zich er wel. Giuseppe besloot al snel zelf wijn te maken en oma Tullia – beroemd om haar goede kookkunst –  begon er een osteria.
De kinderen werken vanzelfsprekend mee, en zetten later de activiteiten voort. Tegenwoordig zijn het de kleinkinderen: Giuseppe, Clara en Tulia die de hele azienda inclusief osteria bestieren.

Wanneer ik eind augustus (2017) op bezoek kom zie ik de jongste generatie kleinkinderen ravotten in een berg druivensteeltjes naast de wijnkelder… Het is een prachtige nazomerdag. De dag daarvoor – toen ik van Verona naar Trento reed – roffelde er nog een hagelbui op het dak van mijn auto en zagen de grijze wolken boven de dolomieten er onheilspellend uit. Hier is daar niets van te zien. ’s Ochtends heb ik Clara nog even gebeld om te vragen of onze afspraak nog staat, ze blijkt hem totaal vergeten te zijn. Ma non e un problema siamo cui. Siamo sempre cui… We zijn er, we zijn er altijd’. Ze zijn druk met de oogst bezig, en ook de osteria zit straks tussen de middag vol. Maar Clara begroet me hartelijk en laat me uitgebreid kelder en wijngaarden zien. Ze praat snel en vertelt veel, ’s middags is zij verantwoordelijk voor de osteria. Giuseppe – die ik dit voorjaar op de Vini Veri beurs heb ontmoet – maakt de wijn.

Volgens Giovanni Bietti, schrijver van een leuke serie boeken over Italiaanse Vino Naturale, is het moeilijk om in Trentino Alto Adige naturel-wijnen te vinden. Men vindt het moeilijk om de controle over het vinificatieproces los te laten en heeft meer vertrouwen in oenologische poeders dan in de natuur zelf… Veel wijnen zijn van een enkel druivenras gemaakt en de bedoeling is dat dat karakter vooral naar voren komt. Terroir speelt een secondaire rol. Terwijl die hier nu juist zo boeiend is! Dolomieten-kalk, bedekt met morenisch materiaal uit hetzelfde gebergte. Afgedekt met een laag zand en klei. Voeg daar de hoogteligging en bijhorende frisheid en laag alcoholgehalte aan toe: en tel uit je (smaak-) winst.

Een groep wijnbouwers heeft zich verenigd in I dolomitici, ze maken biologisch of biodynamische wijnen volgens het naturel recept: zonder toevoegingen behalve sulfiet. Voortrekkers zijn: Elisabetta Foradori en Eugenio Rosi. We hebben de laatste jaren van een aantal producenten hun wijn geproefd maar de vonk slaat pas echt over bij de wijnen van Giuseppe Pedrotti.

Bellissimi Vini

Clara vraagt of ik in het proeflokaal of op het terras wil proeven…. Dat is niet moeilijk kiezen. Het is zo mooi daar! We beginnen met wit 2016. De nosiola is lichtbrons van kleur. De schillen weken – net zoals bij de chardonnay – tijdens de alcoholische vergisting mee, in totaal ongeveer 20 dagen. De hoed wordt zacht ondergedompeld. Omdat sulfiet pas voor botteling wordt toegevoegd ondergaan de wijnen vanzelf hun appelmelkzuurgisting. Wat ze ronder en zachter maakt. De schiava is verrassend; ik zal ze later deze reis in een aantal versies proeven, deze is delicaat, licht van kleur (is hij nu roze ? of toch rood). De smaak is aards en stoer zonder zwaar en stevig te zijn. Met rood bosfruit en in de afdronk de kabbelende ronde mineraliteit die ik ook bij Roari proef.