Klein, goed verscholen domein van Fréderic Porro en Stéphanie Ponsot, halfweg Aniane en de Pic Saint-Loup met (voor de streek) opmerkelijk frisse natuurwijnen…. Huiswijn bij Alain Ducasse at the Dorchester in Londen… Op de kaart bij restaurants van Gordon Ramsay. In Frankrijk: een rits sterrenrestaurants. In Nederland inmiddels ook.
Een uithoek, er leidt maar één weggetje heen (en dat moet je nog goed zoeken ook), het is een van de ‘koelste’ plekken van de streek. Dit microklimaat zorgt ervoor dat druiven mooi langzaam rijpen, de alcoholpercentages relatief bescheiden blijven. En de rendementen van nature laag zijn. De kalkrijke bodem benadrukt de frisheid van de wijnen en geeft ruggengraat, punch.
Zowel in de wijngaard als in de kelder wordt zo natuurlijk mogelijk gewerkt. De wijngaarden (10 ha) zijn biologisch gecertificeerd, sinds 2010. Maar in feite is alles al vanaf 2000, 100% bio. Ook worden bepaalde biodynamische preparaten gebruikt en wordt er bij de diverse werkzaamheden buiten en binnen rekening gehouden met de maankalender.
In de kelder uiteraard gebruik van de natuurlijke, druif- en wijngaardeigen gisten en niet uit het pakje van de oenoloog, sulfiet wordt bij de rode wijnen slechts vlak voor de botteling toegevoegd. En dan nog minder dan 20 mg/l. Dat is echt weinig… Voor wit is -als altijd- iets meer nodig. Maar het totaalgehalte van minder dan 60 mg/l, waar het dubbele (of meer) normaal is, mag je gerust laag noemen. Vanaf 2015 hebben de wijnen duidelijk aan precisie gewonnen, ook al omdat meeste wijnen nu op kleine cementen cuves rijpen en niet meer op hout.
Verder geen oenologische fratsen en strapatsen. Of welke technologie dan ook. Een en ander resulteert in energieke maar rustige wijnen, die goed vallen. Geen alcohol- of houtdominantie hier. Vins de plaisir, pur sang. Die -zie inleiding- hun weg naar menig sterrentafel hebben gevonden. En inmiddels naar Japan, Engeland, België. En vanaf 2009: naar Nederland….